Kiedy Dyrektor Wielicki zadzwonił z niecierpiącym zwłoki żądaniem spotkania, napomykając w tle o swojej ostatniej wizycie u Danki, od razu wiedziałam, że sprawę należy traktować jako najwyższej wagi i o żadnych wykrętach i zasłanianiu się pracą mowy być nie może. Danka była ulubioną tarocistką Wielickiego, do której zwracał się o pomoc i radę przy większości swoich biznesowych przedsięwzięć, u której konsultował swoje zagraniczne eskapady i która nieomylnie przewidywała kolejne rozpady jego rysujących się w kryształowej kuli związków. I choć Dyrektor Wielicki od lat zatrudniał szeroki sztab osobistych wróżbitów, specjalistów od aury i nadświadomości, zielarzy, kuglarzy i hochsztaplerów, to nigdy nie zdawał się na ich ocenę, jeśli nie była ona zgodna z podpowiedzią szeptaną mu przez własne trzewia…
znajomi
Nigdy nie byłam przesadną fanatyczką aktywności fizycznej i sportu uznając pocenie za czynność wysoce nieestetyczną i w pewnym sensie niestosowną. Osobniki zziajane, pokryte lepką warstwą cuchnącej substancji, o posklejanych wysiłkiem włosach i rozszerzonych porach odstręczały mnie swoją nachalną fizycznością i przyprawiały o mdłości. I o ile mogłam usprawiedliwić taki stan rzeczy ciężką pracą, o tyle dobrowolne wyduszanie z siebie potu wydawało mi się całkowicie pozbawione sensu i estetycznej sublimacji…
Kiedy Mirek Barszcz opublikował na facebooku informację o nabytym właśnie Lamborghini, w cyberprzestrzeni zawrzało. Cała Polska zintegrowała się w zgodnej krucjacie przeciwko pasącym się z podatków urzędasom o obwisłych brzuchach i wartych miliony majątkach, żądając głowy i konfiskaty mienia dawnego podsekretarza stanu w ministerstwie – nomen omen – finansów…
Pojawienie się Drugiej Żony Pierwszego Męża zapoczątkowało bolesny i głęboki rozłam w szeregach przyjaciół. Dyskutując przy kawie o potencjalnych przyczynach nagłego objawienia podzielili się na dwie zwalczające się zaciekle frakcje, co – z biegiem czasu i rozwojem wydarzeń – zaczęło grozić trwałą secesją Marty poza racjonalny nawias. O ile bowiem grono wietrzących podstęp bądź bezinteresowną nienawiść cyników było nad podziw liczne i spójne w argumentacji, o tyle romantyczne rojenia mojej drogiej przyjaciółki skazały ją na samotną krucjatę w obronie drewnianych korali…
Już od wczesnego dzieciństwa wiedziałam, że jestem jednoznacznie i poza wszelką wątpliwość hetero. I nawet jeśli nie znałam jeszcze wówczas skomplikowanej teorii preferencji seksualnych a używane potocznie określenia kojarzyły mi się wyłącznie z aktywnością fizyczną oraz podstawowym narzędziem kolarza, to z całą pewnością mogłam stwierdzić, że koledzy z klasy zajmują mnie znacznie bardziej od koleżanek…
Zacharzewska 
Musisz być zalogowany, aby dodać komentarz.