W czasach, kiedy stawiałam pierwsze kroki w mediach, zainteresowania mężczyzn były jasno sprecyzowane. Ci, którzy łasili się o zaproszenie na sesję zdjęciową czy medialne party, należeli zwykle do licznej grupy domorosłych lowelasów o wielkich marzeniach i cienkim portfelu. Byli jednoznaczni w swoich erotycznych sugestiach i śliskich uśmiechach. Wciągali brzuchy, prężyli muskuły i ostrzyli zęby na króliczki, które miałam im podać na tacy. W opozycji do nich pozostawała znacznie bardziej drapieżna i zdecydowanie liczniejsza frakcja biznesowa. Poszukiwacze dojść, kręciciele lodów, niezrealizowani artyści. Wszyscy skłonni uraczyć mnie ciepłym słowem i fałszywym uśmiechem za dopuszczenie ich do szołbiznesowego paśnika. Dygający w nadziei na recenzję płyty, zlecenie sesji, nabycie usługi. Nachalni, nieustępliwi i drapieżni. Wydzwaniający do biura, czający się przy wyjściu z budynku, błyskający kłami spod naciągniętej na oczy owczej skórki. Samce alfa i erotomani frustraci zjednoczeni w chęci ogrzania się ciepłym blaskiem królika.
Category Archive: PSYCHODELIK
Mimo licznych, podejmowanych uporczywie i jakże męczących prób zapanowania nad dręczącymi mnie obsesjami, przez lata nie udawało mi się osiągnąć spektakularnego, pozwalającego na spokojny sen sukcesu. Niektóre z zakorzenionych w okresie zarodkowym paranoi z czasem bladły i stawały całkowicie błahymi dziwactwami, inne w tym czasie przybierały na sile i opanowywały mój umysł do tego stopnia, że poddając się im miewałam nieodparte wrażenie obcowania z wariatem…
Pojawienie się Drugiej Żony Pierwszego Męża zapoczątkowało bolesny i głęboki rozłam w szeregach przyjaciół. Dyskutując przy kawie o potencjalnych przyczynach nagłego objawienia podzielili się na dwie zwalczające się zaciekle frakcje, co – z biegiem czasu i rozwojem wydarzeń – zaczęło grozić trwałą secesją Marty poza racjonalny nawias. O ile bowiem grono wietrzących podstęp bądź bezinteresowną nienawiść cyników było nad podziw liczne i spójne w argumentacji, o tyle romantyczne rojenia mojej drogiej przyjaciółki skazały ją na samotną krucjatę w obronie drewnianych korali…
Już od wczesnego dzieciństwa wiedziałam, że jestem jednoznacznie i poza wszelką wątpliwość hetero. I nawet jeśli nie znałam jeszcze wówczas skomplikowanej teorii preferencji seksualnych a używane potocznie określenia kojarzyły mi się wyłącznie z aktywnością fizyczną oraz podstawowym narzędziem kolarza, to z całą pewnością mogłam stwierdzić, że koledzy z klasy zajmują mnie znacznie bardziej od koleżanek…
Gabinet ginekologiczny zawsze kojarzył mi się ze średniowieczną salą tortur. Kiedy odziana w dziwaczną, jednorazową spódniczkę z fizeliny i ceratowe kapcie dreptałam na fotel, linia pleców pochylała się lekko a nogi pokrywały sinym, marmurkowym wzorem. Mijając rozłożone na tackach w kształcie nerek narzędzia, modliłam się w duchu, by skończyło się na wzierniku. Obok niego zawsze leżały jednak potworne w kształtach rozwieracze, zgłębniki, kleszcze, kulociągi i skrobaczki. Tuż obok, na osobnej rynience trwał w gotowości bojowej stetoskop ginekologiczny a za nim zestaw haków i hegarów odbijających się w ustawionych równym rzędem lustrach waginalnych. Wszystko wysterylizowane, błyszczące stalą i gotowe na ujawnienie mojego wnętrza przed uzbrojonym w lateksowe rękawiczki lekarzem.
Zacharzewska 
Musisz być zalogowany, aby dodać komentarz.